Seweryna Maria Wysłouch, urodzona 25 grudnia 1940 roku w Gostyninie, jest uznaną polską polonistką oraz specjalistką w dziedzinie literaturoznawstwa. Jej doświadczenie i wiedza na temat literatury polskiej oraz języka ojczystego przyniosły jej znaczący autorytet wśród akademickiego środowiska.
Wysłouch pełniła rolę profesora nauk humanistycznych, a swoje zawodowe życie zawodowe łączyła z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie jako emerytowana pracowniczka naukowa dzieliła się swoją wiedzą i pasją do literatury.
Życiorys
Seweryna Wysłouch, córka Wiktora Wysłoucha oraz Marianny, z domu Frontczak, ma w swoim życiorysie wiele znaczących osiągnięć. Jej ojciec był inżynierem, co może tłumaczyć jej ukierunkowanie na edukację oraz naukę. Wysłouch jest absolwentką II Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu, które ukończyła w 1958 roku. Następnie kontynuowała naukę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie w 1963 roku uzyskała dyplom w zakresie polonistyki.
Po zakończeniu studiów, Seweryna Wysłouch podjęła pracę jako nauczycielka języka polskiego, najpierw w Państwowym Liceum Muzycznym w Poznaniu, a następnie w Zasadniczej Szkole Zawodowej dla Pracujących nr 2. W 1967 roku została pracownikiem I Studium Nauczycielskiego w Poznaniu, które w 1969 roku przekształcono w Wyższe Studium Nauczycielskie UAM. W 1970 obroniła pracę doktorską pod tytułem „Proza Michała Choromańskiego. Przemiany powieści psychologicznej XX wieku”, którą napisała pod kierunkiem Jerzego Ziomka.
W latach 1973-1981 pracowała na stanowisku adiunkta w Zakładzie Teorii Literatury Instytutu Filologii Polskiej UAM. W 1981 uzyskała stopień doktora habilitowanego, a dwa lata później objęła stanowisko docenta. W okresie od 1984 do 1987 roku była wicedyrektorem Instytutu Filologii Polskiej UAM. Od 1991 roku zasiadała na stanowisku profesora nadzwyczajnego, a w 1994 roku uzyskała tytuł profesora nauk humanistycznych. W latach 1998-2011 kierowała Zakładem Semiotyki Literatury IFP UAM.
Seweryna Wysłouch aktywnie uczestniczyła w życiu akademickim oraz literackim. Była członkiem Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, w latach 1977-1986 pełniąc funkcję wiceprezesa, a w latach 1990-1992 skarbnika Oddziału Poznańskiego. Od 1970 do 2000 roku zasiadała w Komitecie Głównym Olimpiady Literatury i Języka Polskiego, a w latach 1980-1981 przewodniczyła kołu NSZZ „Solidarność” w IFP UAM. W 1990 roku została członkiem Komitetu Okręgowego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego w Poznaniu.
W latach 1993-1994 była również członkiem kolegium redakcyjnego pisma „Polonistyka”. Wyróżniona Złotym Krzyżem Zasługi w 1984 roku, Seweryna Wysłouch pozostaje znaczącą postacią w polskiej filologii i pedagogice.
Twórczość
Wspólnie z Bożeną Chrząstowską zrealizowała w 1974 roku tom studiów pt. Wiadomości z teorii literatury w analizie literackiej, który zyskał nowe wydania, zaczynając od 1978 r. jako Poetyka stosowana. Zrealizowała także szereg istotnych prac, w tym Proza Michała Choromańskiego (1977), Problematyka symultanizmu w prozie (1981), Literatura a sztuki wizualne (1994) oraz Literatura i semiotyka (2001).
Oprócz własnej twórczości literackiej, jest również współautorką kilku podręczników akademickich, w tym Literatura współczesna. Podręcznik dla klas maturalnych (wydany w 1992 roku, do 2002 roku ukazało się 11 edycji; wśród pozostałych autorów znajdują się Bożena Chrząstowska oraz Ewa Wiegandt). Innym ważnym dziełem jest Poetyka stosowana, redagowana wspólnie z Bożeną Chrząstowską, która została wydana w latach 1978, 1987 i 2000.
Przypisy
- Zakład Semiotyki Literatury - Seweryna Wysłouch [online], semlit.home.amu.edu.pl [dostęp 31.01.2021 r.]
- Zakład Semiotyki Literatury. Seweryna Wysłouch. [dostęp 13.11.2020 r.]
- Prof. dr hab. Seweryna Maria Wysłouch, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 13.11.2020 r.]
- a b c d e f g h i j k Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. Tom dziewiąty. W–Z, wyd. Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2004, s. 331-333
Oceń: Seweryna Wysłouch (filolog)