Marian Jerzy Majewski, urodzony 8 września 1895 roku w Gostyninie, a zmarły 11 maja 1953, był znaczącą postacią w historii polskiej marynarki wojennej.
Pełnił funkcję komandora dyplomowanego w Marynarce Wojennej II Rzeczypospolitej, co zaznacza jego rolę w rozwoju i obronie kraju w trudnych czasach.
Życiorys
Marian Jerzy Majewski, syn Innocentego i Haliny Łańcuckiej, złożył podwaliny swojej kariery wojskowej w Departamencie dla Spraw Morskich Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, gdzie pełnił służbę od 1 czerwca 1921 roku. W 1922 roku ukończył Tymczasowy Kurs Instruktorski Oficerów Marynarki Wojennej w Toruniu, co pozwoliło mu na znaczny rozwój w obszarze wojskowości. 2 czerwca 1923 roku przeszedł z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów Marynarki Wojennej – Korpus Morski, jednocześnie przyszedł do Dowództwa Floty.
W latach 1931–1932 kształcił się w Morskiej Szkole Wojennej w Paryżu (franc. École de Guerre Navale), zdobywając tytuł oficera dyplomowanego. Już 11 kwietnia 1933 roku objął stanowisko dowódcy kontrtorpedowca ORP „Burza”, gdzie pełnił obowiązki do 28 stycznia 1937 roku, a następnie został wyznaczony na szefa sztabu Dowództwa Floty. Na tym kluczowym stanowisku pozostał do 2 października 1939 roku.
W szczególnym momencie historii, 1 października 1939 roku, w sopockim Grand Hotelu, powołał się na kontradmirała Huberta von Schmundta oraz kmdr Stefana Frankowskiego i podpisał akt kapitulacji załogi Helu. Dwa dni później, 2 października 1939 roku, został wzięty do niewoli na Helu. Od tego momentu jego życie uległo drastycznym zmianom, będąc przetrzymywanym w wielu oflagach, takich jak: X B Nienburg, X A Itzehoe, VII B Eichstaett, VII A Murnau w Bawarii, VIII B Silberberg w Sudetach (od 17 stycznia 1940), IV C Colditz w Saksonii (od 2 listopada 1940) oraz X C Lübeck (od 20 stycznia 1942).
Awanse
Marian Jerzy Majewski, w swojej karierze wojskowej, osiągnął szereg istotnych awansów, które świadczą o jego zasługach oraz umiejętnościach.
- porucznik – 1918,
- kapitan – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty,
- kapitan marynarki – 2 czerwca 1923 ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 4,2. lokatą w korpusie oficerów Marynarki Wojennej, Korpus Morski,
- komandor podporucznik – 18 lutego 1930 ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 3. lokatą w korpusie oficerów Marynarki Wojennej, Korpus Morski,
- komandor porucznik – 16 marca 1934 ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 1. lokatą w korpusie oficerów Marynarki Wojennej, Korpus Morski,
- komandor – ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 3. lokatą w korpusie oficerów Marynarki Wojennej, Korpus Morski.
Ordery i odznaczenia
Marian Jerzy Majewski został uhonorowany wieloma odznaczeniami, wśród których wyróżniają się następujące:
- srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 10 listopada 1928,
- komandor II klasy Orderu Wazów, nadany w Szwecji w 1936 roku.
Opublikowane prace
Marian Jerzy Majewski jest autorem interesujących publikacji dotyczących zagadnień wojskowych oraz ich przenikania do mediów. Jedna z jego znaczących prac to:
- M. Majewski: Tajemnica wojskowa, a prasa, [w:] Przegląd Morski 1937, nr 100, s. 529.
Przypisy
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 2/1936, s. 23.
- Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 11.04.1933 r., Nr 5, s. 80.
- Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 16.08.1932 r., Nr 10, s. 363.
- Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 02.06.1923 r., Nr 35, s. 367.
- M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska.”
- Jerzy Pertek, „Burza” ..., s. 151.
- Straty ↓.
- Spis oficerów 1921, s. 753.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Jan Medwadowski | Sylweriusz Zagrajski | Andrzej Zagrojski | Zygmunt Kostkiewicz | Stefan FabiszewskiOceń: Marian Jerzy Majewski