Stefan Walczykiewicz, urodzony 17 sierpnia 1886 roku w Gostyninie, to postać o znaczącym dorobku duchowym oraz edukacyjnym. Jego życie zakończyło się 12 maja 1940 roku w Łucku, gdzie pełnił ważne funkcje w Kościele katolickim.
Był kapłanem w diecezji płockiej oraz biskupem pomocniczym diecezji łuckiej. Jego kariera akademicka obejmowała uzyskanie tytułu doktora filozofii i teologii, co podkreśla jego zaangażowanie w rozwijanie wiedzy oraz duchowości wśród wiernych.
Życiorys
Stefan Walczykiewicz urodził się w Gostyninie, w rodzinie mieszczańskiej, 25 lipca 1886 roku. Jego ojciec, Antoni, zarabiał jako miejscowy rzemieślnik, natomiast matka, Anna, dbała o dużą rodzinę. Po zakończeniu nauki w gostynińskiej szkole powszechnej, kontynuował edukację w Płockim Seminarium Duchownym. Wysokie osiągnięcia w nauce pozwoliły mu na dalsze studia na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, gdzie zdobył dwa tytuły doktorskie: z teologii oraz prawa kanonicznego. Święcenia kapłańskie przyjął w 1912 roku.
Wkrótce po tym wyjechał na krótko do Stanów Zjednoczonych. Po powrocie do Płocka, rozpoczął pracę w Wyższym Seminarium Duchownym jako wykładowca, a w 1915 roku objął katedrę teologii moralnej. Zyskał także tytuł prorektora uczelni. Walczył o lokalne społeczności, angażując się w działania w Radzie Rodzicielskiej przy Szkolnictwie Powszechnym w Płocku, a także organizując Zjazdy Katolickie w Mławie i Płocku, zdobywając tym samym sympatię mieszkańców.
20 lipca 1928 roku papież Pius XI mianował go biskupem pomocniczym diecezji łuckiej oraz biskupem tytularnym Zenopolis in Isaura. Konsekrowany na biskupa 25 listopada 1928 roku w katedrze łuckiej przez biskupa Adolfa Piotra Szelążka, biskupa pomocniczego płockiego oraz w asyście biskupa Leona Wetmańskiego. W liście do kardynała A. Hlonda z 29 sierpnia 1928 roku, bp Szelążek zaznaczył: „Znam go od chwili wstąpienia jego do Seminarium. Obok szerokiej wiedzy posiada pięknie urobioną duszę”.
Jako biskup pomocniczy, Walczykiewicz pełnił rolę wikariusza generalnego diecezji łuckiej oraz był profesorem w diocesjalnym seminarium duchownym. 29 kwietnia 1929 roku, Konferencja Episkopatu Polski wytypowała go na pielgrzymkę do Rzymu związaną z obchodami Roku Świętego. Ponadto, działał jako asystent kościelny Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej w Łucku i był przewodniczącym diecezjalnej rady artystycznej w ramach Sekcji II nauki i sztuki kurii diecezjalnej.
W sierpniu 1936 roku, Walczykiewicz został sekretarzem Komisji Episkopatu na Synodzie Plenarnym w Częstochowie. Niestety, po interwencji wojsk sowieckich 17 września 1939 roku, został aresztowany. Po znacznych przesłuchaniach, które poważnie wpłynęły na jego zdrowie, zmarł w Łucku 12 maja 1940 roku. Pogrzeb miał charakter uroczystości, a wzięli w nim udział mieszkańcy, w tym przedstawiciele Gminy Żydowskiej. Pochowano go na miejscowym cmentarzu, gdzie mieszkańcy ufundowali biskupowi pomnik, który przetrwał zawieruchę wojenną, lecz zniszczono go dopiero w latach 70. XX wieku.
Warto dodać, że biskup Walczykiewicz nie został uwzględniony w pracy ks. Romana Dzwonkowskiego pt. „Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939-1988”, opublikowanej w Lublinie w 2003 roku. W dniu 8 września 1991 roku, bp Roman Marcinkowski odsłonił i poświęcił tablicę pamiątkową ku jego czci w kościele parafialnym w Gostyninie, a podobna została odsłonięta w kościele katedralnym w Łucku w 1995 roku, upamiętniając go obok ordynariusza diecezji biskupa Adolfa Szelążka.
Przypisy
- 10.11.1938 r. „za zasługi na polu pracy społecznej” M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Ksawery Wakulski | Radosław Owczuk | Symcha Binem Motyl | Stefan Wiśniewski (energetyk) | Marek Szkopek | Wojciech Lanckoroński | Adam Wegert | Paweł Wiliński | Witold Koziński | Zdzisław Rydzyński | Remigiusz KaszubskiOceń: Stefan Walczykiewicz