Stefan Wiśniewski (energetyk)

W 1945 roku rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej, gdzie przez lata zdobywał wiedzę, która miała kluczowe znaczenie dla jego kariery. Ukończył te studia w 1951 roku na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, uzyskując tytuł magistra inżyniera. Już w 1948 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Techniki Cieplnej, co zainicjowało jego długotrwały związek z nauką.

W roku 1950 Stefan Wiśniewski został powołany do służby wojskowej, a częścią jego obowiązków było przyczynienie się do organizacji Wojskowej Akademii Technicznej. Po zakończeniu służby, jego kariera nabrała tempa. W 1962 roku uzyskał na WAT stopień naukowy doktora, a sześć lat później doktora habilitowanego. jego osiągnięcia naukowe zostały docenione poprzez nadanie mu tytułu profesora nadzwyczajnego w 1973 roku oraz profesora zwyczajnego w 1983 roku.

Na czołowych stanowiskach w WAT, Stefan Wiśniewski kierował Zakładem Termodynamiki i Spalania, znacząco wpływając na rozwój badań w tej dziedzinie. Po zakończeniu współpracy z WAT, podjął pracę jako profesor w Instytucie Pojazdów Politechniki Warszawskiej, a od 1983 roku należał do grona pracowników Instytutu Techniki Cieplnej i Chłodnictwa Politechniki Łódzkiej, gdzie wspierał naukę jako zastępca dyrektora ds. naukowych, a następnie jako dyrektor.

Jego dorobek naukowy obejmował wiele obszarów, w tym termodynamikę procesów nierównowagowych, termodynamikę techniczną oraz teorię silników. Zrealizował liczne pomiary właściwości termofizycznych substancji, a także pomiary temperatury w silnikach i urządzeniach cieplnych. Jego twórczość to 17 monografii i książek, 22 skrypty, 53 artykuły oraz rozprawy naukowe, a także 17 opracowań popularnonaukowych i informacyjnych oraz 20 prac badawczo-naukowych, które znalazły zastosowanie w przemyśle. Nie sposób pominąć jego wkładu w kształcenie przyszłych pokoleń - wypromował 20 doktorów.

Będąc przewodniczącym Komitetu Termodynamiki i Spalania Polskiej Akademii Nauk, Stefan Wiśniewski pozostawił po sobie niezatarte ślady w polskiej nauce. Jego prace są ważnym głosem w dziedzinie technologii cieplnej i energetyki, na stałe wpisując się w dorobek tej specjalizacji.